Pierniczki na święta - pokazujemy swoje przepisy i zdjęcia, tradycja i historia piernika (150 znaków)

Przedmiot westchnień i zachwytów. Mały i jeden z najmilszych świątecznych akcentów. Pachnący cynamonem, goździkami, miodem, imbirem… Pierniczek świąteczny - król grudniowych zdjęć.

W Waszych domach słoje już napełnione pierniczkami? Jakie w tym roku upiekliście? Miękkie czy chrupiące, w kształcie choinki, serca, piernikowego ludzika, a może gwiazdki i Mikołaja, z jakimi zdobieniami, udekorowane białym czy kolorowym lukrem? Chcemy je zobaczyć i jeszcze mocniej poczuć przedświąteczną atmosferę. Czekamy na Wasze zdjęcia.

Pochwalcie się pierniczkami i pamiętajcie, że warto zostawić kilka do zawieszenia na choince. Pierniczki i cukierki w złotych papierkach sprawiają podobno, że w nowym roku niczego w domu nie zabraknie.

Kilka ciekawostek o pierniku z Narodowego Instytutu Kultury i Dziedzictwa Wsi (nikidw.edu.pl):

Piernik, to ciasto z mąki i miodu, niewątpliwie od najdawniejszych czasów znane w Polsce i nazywane miodownikiem, a od przyprawy korzennej, czyli pieprznej po staropolsku „piernej” przezywane piernikiem (Zygmunt Gloger, Encyklopedia Staropolska).

Pierniki jadano w celach leczniczych. Wierzono, że wpływają korzystnie na trawienie, stąd ich obecność w szlacheckich apteczkach. Najstarszy drukowany przepis na piernik toruński najprawdopodobniej pochodzi z farmaceutyczno-medycznego poradnika Compendium medicum auctum wydanego w Częstochowie w 1725 roku.

W dawnej Polsce pierniki wytrawne serwowano jako przekąskę do wódki i wina.

Na deser podawano pierniki słodkie z większą ilością miodu. Właściwie do XIX wieku ciastka te były traktowane jako produkt luksusowy, dostępny dla zamożnego mieszczaństwa, szlachty i arystokracji. Na wsi piernik pojawił się dopiero po zastąpieniu miodu tańszym surowcem, jakim był syrop buraczany.

Słodkie i aromatyczne ciasto miodowe znano i spożywano już w starożytności, m.in. w Egipcie, Rzymie i Grecji. Nazywano je miodownikiem, ze względu na zawartość miodu, nadającemu temu wypiekowi niepowtarzalny smak i trwałość. Do jego wyrobu używano również zarumienionej mąki żytniej, z dodatkiem wódki oraz ostrych przypraw korzennych: mielonego pieprzu, imbiru, cynamonu, kardamonu i goździków.

W Europie produkcję pierników rozpoczęli mnisi w klasztorze Tagernsee w XI wieku. W 1293 roku były one wytwarzane przez wykwalifikowanych piekarzy z Ulmu i Świdnicy. Sprzedawano je w określonych miejscach: w kramach, piernikarniach, aptekach, na jarmarkach i odpustach w wielu miastach Europy, między innymi w Norymberdze, Akwizgranie, Toruniu, Krakowie, Wrocławiu i Gdańsku.

W dawnej Polsce miodowniki były wypiekami obrzędowymi. Konserwujące właściwości miodu sprawiły, że ciasto można było przechowywać w chłodzie kilka miesięcy, a nawet lat. Zgodnie z obyczajem młode mężatki otrzymywały bryłę takiego ciasta w podarunku ślubnym od swoich matek jako element posagu.

Rzemieślnicza produkcja pierników w Polsce rozpoczęła się już w XV wieku. Największą sławę zdobyły wyroby mistrzów toruńskich. Dorównywały one swoją jakością słynnym piernikom norymberskim, uznawanym za najlepsze w Europie.