W 105. rocznicę Bitwy Warszawskiej - uroczystość przy mogile żołnierzy poległych w obronie Pułtuska w sierpniu 1920 r.

15 sierpnia 1920 r. Wojsko Polskie wyzwoliło Radzymin zajęty przez Sowietów. Był to początek przełomu w wojnie i zapowiedź kontrofensywy, która rozbiła Armię Czerwoną. Przedstawiciele władz państwowych, samorządowych powiatu oraz gminy Pułtusk przedstawiciele lokalnych organizacji, stowarzyszeń, zakładów pracy uczcili ten dzień składając kwiaty przy mogile żołnierzy poległych w obronie Pułtuska w sierpniu 1920 roku.

Wśród uczestników uroczystości byli m.in. Beata Jóźwiak, Burmistrz Miasta Pułtusk, Ewelina Wielechowska, Dyrektor Miejskiego Centrum Kultury i Sztuki, Michał Kisiel, Dyrektor Domu Polonii.

„Zwycięska Bitwa Warszawska pozwoliła Polakom nie tylko obronić swoją stolicę, ale zmieniła los trwającej od 1919 r. wojny polsko-bolszewickiej. Rzeczpospolita ocaliła odzyskaną po 123 latach zaborów niepodległość, zatrzymała marsz Armii Czerwonej na Zachód i uchroniła Europę przed bolszewicką rewolucją. W ocenie historyków była to jedna z najważniejszych bitew w historii Starego Kontynentu. Brytyjski dyplomata lord Edgar Vincent D’Abernon, który latem 1920 r. przebywał w Polsce, swoje wspomnienia z tego czasu opublikował w książce zatytułowanej „Osiemnasta decydująca bitwa w dziejach świata pod Warszawą 1920 r.”.

Zwycięstwo polskiej armii pod Warszawą było możliwe dzięki zaangażowaniu całego społeczeństwa, w tym klasy politycznej. Na początku lipca 1920 r. Sejm Ustawodawczy powołał Radę Obrony Państwa, specjalny organ, który miał prowadzić wojnę z bolszewikami. W jej skład weszli m.in. przedstawiciele wszystkich klubów parlamentarnych z marszałkiem Sejmu Wojciechem Trąmpczyńskim. Pod koniec miesiąca przewodniczący Rady marszałek Józef Piłsudski powołał koalicyjny Rząd Obrony Narodowej. Na jego czele stanął Wincenty Witos, a w Radzie Ministrów zasiadali przedstawiciele wszystkich partii politycznych.

Na pamiątkę zwycięstwa pod Warszawą z 1920 r. 15 sierpnia jest świętem polskiego wojska. Tradycja jego obchodów sięga międzywojnia – trzy lata po Bitwie, w sierpniu 1923 r., ustanowiono w Polsce Święto Żołnierza, które było obchodzone przez cały okres istnienia II Rzeczypospolitej, w czasie okupacji i w pierwszych latach powojennych. Zakazane w PRL święto powróciło po upadku komunizmu w 1992 r. jako Święto Wojska Polskiego.” – Sejm RP.