Reklama

To były upalne, sierpniowe dni 1920 r. - Pułtusk świętuje 105. rocznicę Bitwy Warszawskiej

15/08/2025 15:02

Historia, były upalne sierpniowe Pułtusk świętuje rocznicę Bitwy Warszawskiej - zdjęcie, fotografia

15 sierpnia 1920 r. Wojsko Polskie wyzwoliło Radzymin zajęty przez Sowietów. Był to początek kontrofensywy, która rozbiła Armię Czerwoną. Przedstawiciele pułtuskich urzędów uczcili ten dzień składając kwiaty pod pomnikiem Wincentego Witosa. - Gromadzimy się w miejscu upamiętniającym Wincentego Witosa, wielkiego Polaka, męża stanu, trzykrotnego premiera Polski, przywódcy Ruchu Ludowego, który w tym roku obchodzi 130 lat swojego istnienia – mówiła podczas spotkania Agata Łojek, wicedyrektor Urzędu Pracy w Pułtusku.

Spotkanie rozpoczęło się od wystawienia Warty Honorowej i wprowadzenia Pocztu Sztandarowego 13. Pułku Piechoty oraz Polskiego Stronnictwa Ludowego. Następnie odegrano Hymn Państwowy.

- To były upalne, sierpniowe dni 1920 roku – mówiła Agata Łojek. - W powietrzu czuć było atmosferę strachu i przeświadczenia co do zbliżającego się starcia. Dyplomaci zagraniczni w panice opuścili Warszawę udając się do Poznania. W stolicy pozostał tylko nuncjusz papieski, późniejszy papież Pius XI. Spośród przedstawicieli najwyższej władzy na placu boju pozostał chłop, premier Wincenty Witos. On właśnie w krytycznym momencie wojny polsko-bolszewickiej stanął na cele Rządu Obrony Narodowej. Z pewnością zdawał sobie sprawę z odpowiedzialności, jaka na nim spoczywała. Czuł, że zbliżają się chwile, które zdecydują o dalszych losach nie tylko Polski, ale całej Europy. Intuicja go nie zawiodła. Na przedpolach Warszawy rozegrała się decydująca walka, w której Wojsko Polskie odniosło sukces. A cały polski naród – zwycięstwo. To wydarzenie sprzed 105 lat uznawane za 18. przełomową bitwę w historii świata zadecydowało o zachowaniu niepodległości przez Polskę i uratowało Europę przed bolszewizmem. Naszym narodowym obowiązkiem jest pamięć o tych wydarzeniach, o bohaterach, żołnierzach i ochotnikach wcielonych do armii, którzy w obronie ojczyzny oddali to, co najcenniejsze - życie. Nie pozwólmy by to, co kształtowało nasz naród przez pokolenia, stało się nam obojętne. Ofiarą pracy i mienia niech będzie dbanie o miejsca wiecznego spoczynku i wiecznej pamięci - spointowała A. Łojek.

W ceremonii złożenia kwiatów pod pomnikiem Wincentego Witosa wzięli udział przedstawiciele władz państwowych, samorządowych powiatu oraz gminy Pułtusk przedstawiciele lokalnych organizacji, stowarzyszeń, zakładów pracy. Wśród uczestników uroczystości byli m.in. Beata Jóźwiak, Burmistrz Miasta Pułtusk, Ewelina Wielechowska, Dyrektor Miejskiego Centrum Kultury i Sztuki, Michał Kisiel, Dyrektor Domu Polonii.

„Zwycięska Bitwa Warszawska pozwoliła Polakom nie tylko obronić swoją stolicę, ale zmieniła los trwającej od 1919 r. wojny polsko-bolszewickiej. Rzeczpospolita ocaliła odzyskaną po 123 latach zaborów niepodległość, zatrzymała marsz Armii Czerwonej na Zachód i uchroniła Europę przed bolszewicką rewolucją. W ocenie historyków była to jedna z najważniejszych bitew w historii Starego Kontynentu. Brytyjski dyplomata lord Edgar Vincent D’Abernon, który latem 1920 r. przebywał w Polsce, swoje wspomnienia z tego czasu opublikował w książce zatytułowanej „Osiemnasta decydująca bitwa w dziejach świata pod Warszawą 1920 r.”.

Zwycięstwo polskiej armii pod Warszawą było możliwe dzięki zaangażowaniu całego społeczeństwa, w tym klasy politycznej. Na początku lipca 1920 r. Sejm Ustawodawczy powołał Radę Obrony Państwa, specjalny organ, który miał prowadzić wojnę z bolszewikami. W jej skład weszli m.in. przedstawiciele wszystkich klubów parlamentarnych z marszałkiem Sejmu Wojciechem Trąmpczyńskim. Pod koniec miesiąca przewodniczący Rady marszałek Józef Piłsudski powołał koalicyjny Rząd Obrony Narodowej. Na jego czele stanął Wincenty Witos, a w Radzie Ministrów zasiadali przedstawiciele wszystkich partii politycznych.

Na pamiątkę zwycięstwa pod Warszawą z 1920 r. 15 sierpnia jest świętem polskiego wojska. Tradycja jego obchodów sięga międzywojnia – trzy lata po Bitwie, w sierpniu 1923 r., ustanowiono w Polsce Święto Żołnierza, które było obchodzone przez cały okres istnienia II Rzeczypospolitej, w czasie okupacji i w pierwszych latach powojennych. Zakazane w PRL święto powróciło po upadku komunizmu w 1992 r. jako Święto Wojska Polskiego.” – Sejm RP.