Wróbelki ćwierkają

Cotygodniowa porcja wróbelków!

Słupek wreszcie cel swój ma

Pamiętacie wierszyk, jaki napisał nasz Czytelnik na temat wiekopomnego faktu, jakim było otwarcie Biedronki po remoncie? Obiecaliśmy, że jeśli na naszym Facebooku pojawi się jakieś kolejny zabawny komentarz napisany wierszem, opublikujemy go we wróbelkach. Inspiracją do powstania tego wiersza było postawienie jednego jedynego słupka w dziwnym miejscu na jednej z pułtuskich ulic.

Iwona Blaźniak – Słupek

Na chodniku jakiś głupek

Zamontował sobie słupek,

Chyba długo nad tym siedział,

I co zrobić z nim – nie wiedział.

Stał ten słupek tydzień cały,

Ubaw z niego był niemały,

Bo choć swoje miejsce miał

Żadnej roli nie spełniał.

Aż raz w nocy piesek z miasta

Uznał: słupek! sprawa jasna!

I od tego właśnie dnia

Słupek cel swój wreszcie ma.

Wróbelkom spodobał się wiersz, dlatego pokusiły się o analizę literacką. Oto ona:

Wiersz „Słupek” ma charakter narracyjny i jest skomponowany w bardzo prosty i rytmiczny sposób. Prawie wszystkie wersy są zbudowane w oparciu o rymy parzyste (AABB), np. głupek/słupek, siedział/wiedział, cały/niemały, które nadają tekstowi dynamikę. Język jest potoczny i bezpośredni, co podbija komediowy ton i zwiększa przystępność.

Głównym motywem wiersza jest drogowy słupek. Początkowo symbolizuje on absurdalny, bezcelowy wysiłek, stając się metaforą dla rzeczy zbędnej. Kluczowym momentem jest odwrócenie znaczenia w puencie – to, co człowiek stworzył jako bezcelowe, natura (pies) instynktownie definiuje i nadaje mu funkcję. W tym kontekście, człowiek i jego rozumne planowanie ponoszą porażkę, podczas gdy instynkt i przypadek odnoszą tryumf! 

A my przypominamy – jeśli w równie zabawny sposób skomentujecie otaczającą nas rzeczywistość, wasz wiersz zostanie opublikowany we wróbelkach – dla potomnych!