Ryszarda Poznakowskiego związki z Pułtuskiem

Dziś, 13 grudnia, w nieodległym Szelkowie o godzinie 13.30 rozpocznie się pogrzeb wspaniałego muzyka, kompozytora, autora niezapomnianych przebojów, Ryszarda Poznakowskiego, który w Pułtusku miał przyjaciół, udzielał się także społecznie. Zapraszamy do przeczytania wspomnień Sławomira Kazimierczaka.

Wspomnienia o Ryszardzie Poznakowskim

Ryszarda Poznakowskiego nikomu nie trzeba przedstawiać, znał go każdy. Przez niemal 60 lat mogliśmy podziwiać go na estradzie, słuchać w radio, oglądać w telewizji. Większość stworzonych przez niego utworów muzycznych takich jak „Mały książę”, „Trzynastego”, „Gdzie się podziały tamte prywatki” czy przeboje jego zespołu Trubadurzy znamy na pamięć. To one umilały nam życie, uwrażliwiały nas i odrywały od szarej rzeczywistości minionych lat. Nie wszyscy jednak wiedzą, że Ryszard w swoim, jednak za krótkim życiu, był kompozytorem i autorem tekstów około tysiąca utworów muzycznych. To właśnie pozwala nazwać go ikoną polskiej muzyki rozrywkowej.

Ryszard Poznakowski dwadzieścia kilka lat temu zamienił swoje miejsce zamieszkania z Warszawy na małą wieś nad małą rzeczką Orzyc. Wieś Magnuszew tak mu przypadła do serca, że do Warszawy na stałe już nigdy nie wrócił. Dość szybko uwiódł swoją dżentelmeńską osobowością nie tylko mieszkańców wioski, ale także mieszkańców gminy Szelków oraz okolicznych miast – Pułtuska, Różana czy Makowa Mazowieckiego. Ryszard był człowiekiem wyjątkowo towarzyskim.
Organizował liczne spotkania, na które chętnie zapraszał nowych znajomych. Do tego grona należałem też ja wraz z żoną Marylką. Spotkaniom tym zawsze towarzyszyła dobra zabawa. Wsłuchiwaliśmy się w opowieści Rysia z jego artystycznej przeszłości, które zawsze przeplatane były licznymi anegdotami i dowcipami. W spotkaniach tych brali udział także znajomi i przyjaciele Ryszarda – twórcy muzyczni, artyści estradowi i dziennikarze. Ta mieszanka ludzi z dwóch różnych światów, jak się okazało, była nadzwyczaj konstruktywna. Rozmowy o sztuce przeplatały się naszymi doświadczeniami. W konsekwencji po pewnym czasie staliśmy się jednym towarzystwem, koleżeństwem i przyjaciółmi Ryszarda. Od tego czasu spotykaliśmy się nie tylko u niego, ale też na imprezach przez nas organizowanych. Jednym słowem Ryszard wprowadził nas w świat artystyczny. Może dzięki temu Wójt Gminy Szelków odnalazł w sobie pokłady aktorskie i później z sukcesami grywał na scenie w spektaklach teatralnych organizowanych w Pułtuskim Domu Kultury.
Ryszard z chęcią uczestniczył w spotkaniach autorskich z mieszkańcami Pułtuska organizowanymi między innymi przez Jerzego Załogę w Pubie pod Arkadami. Wielokrotnie bywał jurorem w wielu konkursach artystycznych w Pułtusku m. innymi Pieśni Patriotycznych, gdzie w jury zasiadał z muzykiem Fryderykiem Pawelecem, a także w warsztatach rockowych organizowanych w Domu Polonii.
W 2013 roku Ryszard zorganizował u siebie w Magnuszewie pierwszy Piknik Miłośników Rock and Rolla, pod hasłem – Rock and roll to moje życie. Wspaniała impreza z muzyką rock and rollową zgromadziła wspaniałych gości – między innymi imprezę zaszczycili Wojciech Gąsowski i dziennikarze muzyczni Adam Halber, Marek Gaszyński czy Korneliusza Pacuda.
Marek Gaszyński właśnie wydał swoją książkę „Moja historia rock and rolla w Polsce”, w związku z czym poznaliśmy najpikantniejsze szczegóły z życia gwiazd z tego okresu. Była to niezapomniana impreza i pierwsza z cyklu.
Każdy następny Piknik Rock and rolla organizowany przez Ryszarda gromadził innych artystów. Imprezy zaszczycali swoją obecnością takie gwiazdy jak Olga Lipińska, twórczyni Kabaretu Olgi Lipińskiej, do którego od 1995 roku do końca emisji muzykę tworzył właśnie Ryszard Poznakowski. Mogliśmy dzięki temu poznać niektóre kulisy tworzenia tego wspaniałego przedsięwzięcia.
Podczas pikników zgromadzeni artyści wykonywali na żywo swoje utwory. Na scenie mieliśmy przyjemność podziwiać między innymi wspaniałą Ewę Kuklińską, która nie tylko śpiewała, ale i żywiołowo tańczyła, zawsze kolorową Danutę Stankiewicz, której czasem jest żal – „A jednak czasem mi żal” – Opole 1989, a czasem lubiąca tango – „Ostatnie tango”, podziwialiśmy też Jerzego Grunwalda czy też wokalistkę zespołu Poznakowski Band – Samantę Daszkowską, w której teledysku do szlagieru „Trzynastego” miałem przyjemność zagrać epizodyczną rolę kapitana łodzi. Takimi właśnie działaniami Ryszard skutecznie integrował dwa jakże różne środowiska.
Aktywnie obserwowałem projekty artystyczne Ryszarda po definitywnym rozstaniu się z zespołem Trubadurzy. Poznakowski Show to pierwszy projekt zrealizowany wspólnie z kolegą z Trubadurów Piotrem Kuźniakiem, wspaniałym gitarzystą. Pierwsza publiczna próba zespołu odbyła się w Restauracji Wiatrak k. Pułtuska. Widzowie byli oczarowani nowym brzmieniem utworów Ryszarda, projekt nie przetrwał jednak. Może powodem były znaczne odległości miejsc zamieszkania artystów, gdyż większość z nich pochodziła ze Śląska. Poznakowski Band z Piotrem Kubackim i Samantą Daszkowską jednak istniał do końca. Piotr i jego żona Hania to przyjaciele Ryszarda, a Samanta jest ich córką. Wspaniale było ich słuchać i podziwiać.
Ryszard był człowiekiem wyjątkowym, zawsze szarmanckim, empatycznym, kochającym życie i innych ludzi. Kochał też zwierzęta, którymi zawsze się otaczał.
Dla mnie to był wielki zaszczyt, że miałem przyjemność poznać Ryszarda Poznakowskiego i zostać jego przyjacielem. Mogę tak powiedzieć, bo uczestniczyłem w jego życiu prywatnym. Byłem z nim kiedy odeszła na zawsze jego żona Danuta, byłem wtedy, kiedy rozpoczynał swoje nowe życie z Tereską. Byłem też zaszczycony kiedy poprosił mnie, abym został jego świadkiem na ślubie.
Ryszard, pozostaniesz na zawsze w naszej pamięci, a Twoje kompozycje będą nam o tym ciągle przypominać.

Sławomir Kazimierczak