RUBRYKA DIETETYKA - wpływ diety na skórę

Trądzik jest chorobą występującą już w młodym wieku, wywierającą negatywny wpływ na aspekt emocjonalny i socjalny życia. Ocenia się, że choroba ta dotyczy 80% młodzieży i może być przyczyną pojawienia się stresu, depresji i lęku. Zwykle zaczyna się w okresie dojrzewania, ale czas jego zakończenia jest zmienny. Początki trądziku to okres dojrzewania, jednak może być również opóźniony do 25–30 roku życia.

Dieta u osób z trądzikiem powinna być prawidłowo zbilansowana, dostarczać wszystkich niezbędnych składników odżywczych, mineralnych i witamin oraz wykluczać produkty, dla których potwierdzony został wpływ na rozwój tej choroby dermatologicznej. Spełnienie takich warunków sprawia, że dieta może stanowić doskonałe uzupełnienie procesu leczenia trądziku pospolitego.
Zachodnia dieta została sklasyfikowana jako jedna z potencjalnych przyczyn pogorszenia lub wywołania trądziku. Zauważono, że trądzik jest nieobecny w populacjach, takich jak Papua Nowa Gwinea i Paragwaj.

Patogeneza trądziku jest złożona, a jej najbardziej istotne elementy to:
- kolonizacja mikrozaskórników bakteriami beztlenowymi (Propionibacterium acnes);
- stymulacja miejscowej reakcji zapalnej przez cytokiny IL-1, TNF-α
- czynniki genetyczne
- czynniki środowiskowe: warunki klimatyczne – pory roku, strefy klimatyczne, urbanizacja, dieta typu fast food
- zaburzenia hormonalne
- nieprawidłowe rogowacenie okołomieszkowe
- stres oksydacyjny

Czynniki żywieniowe wpływające na trądzik:

Przetworzona żywność
Ponieważ typowa dieta zachodnia jest bardziej dietą wysokoglikemiczną, może tym samym nasilać zmianę produkcji sebum, a co za tym idzie stan zapalny i trądzik.

Wysoki ładunek glikemiczny
Dieta o niskim ładunku glikemiczyny może poprawić trądzik poprzez obniżenie poziomu insuliny i IGF-1 w surowicy. To z kolei może modyfikować szlaki androgenowe, aby przeciwdziałać zwiększonemu wytwarzaniu sebum. Wykazano, że insulina i IGF-1 zwiększają wytwarzanie sebum, stymulują syntezę androgenów w nadnerczach i zwiększają biodostępność androgenów, z których wszystkie odgrywają rolę w patogenezie trądziku.

Nabiał
Istnieje pozytywny związek między trądzikiem a spożyciem mleka, zwłaszcza mleka odtłuszczonego. Produkcja sebum może być indukowana przez insulinopodobny czynnik wzrostu 1 (IGF-1) i androgeny. Spożycie mleka może oddziaływać niekorzystnie na produkcję łoju.

Dysbioza jelitowa
Dysbioza oraz problemy z przewodem pokarmowym mogą prowadzić do trądziku lub zaostrzać istniejące zmiany trądzikowe. Zdrowa flora jelitowa może pomóc w prawidłowym trawieniu i przyswajaniu składników odżywczych.

Otyłość
Nadmiar kilogramów prowadzi do wytwarzania cytokin prozapalnych, tym samym może wzmagać zmian trądzikowe, albo skutecznie uniemożliwiać pozbycie się ich.

Nadmiar soli
Spożycie słonej żywności było znacznie wyższe wśród pacjentów z trądzikiem w porównaniu do osób bez trądziku, co czyni spożycie słonej żywności możliwym czynnikiem przyczyniającym się do rozwoju trądziku – może to być skorelowane z żywnością przetworzoną, gotową do spożycia, która zazwyczaj w swoim składzie zawiera sporo ilości soli.

Tłuszcze typu trans
Spożycie kwasów tłuszczowych trans, pochodzących z zachodniej diety, może przyczyniać się do odpowiedzi zapalnej pęcherzyków łojowych.

Czekolada
Istnieją niestety badania, iż czekolada, a bardziej zawarte w nim kakao, może przyczyniać się do zmian trądzikowych – najlepiej sprawdzić indywidualnie. Istnieją jednak dowody, że dla zdrowia cery warto zrezygnować z czekolady. Wydaje się, że u mężczyzn ze skłonnością do trądziku konsumpcja czekolady koreluje ze wzrostem zaostrzenia trądziku.

Stres
U dorosłych kobiet z trądzikiem przewlekły stres zwiększa wydzielanie androgenów nadnerczy i powoduje rozrost łojowy. Aktywacja osi podwzgórze – przysadka – nadnercza (HPA) jest główną odpowiedzią adaptacyjną na stres ogólnoustrojowy. W odpowiedzi na stres emocjonalny oś HPA aktywuje zwiększone poziomy uwalniania kortyzolu. Wzrost nasilenia stresu może być skorelowany ze wzrostem nasilenia trądziku.