Franciszkanki w Pokrzywnicy

Jeszcze miesiąc temu żegnałem się z Czytelnikami, dzisiaj znowu jestem na łamach Pułtuskiej Gazety Powiatowej! Powiecie Państwo: „Nie dotrzymałeś słowa”. Otóż sprawa wygląda troszkę inaczej. Obiecałem, że rozstaję się na stałe z Pułtuskim Notatnikiem Kulturalnym, że rozstaję się z historią. Lecz nie obiecywałem, że rozstaję się z ważnymi sprawami związanymi z funkcjonowaniem Gminy Pokrzywnica, z funkcjonowaniem parafii pod wezwaniem św. Józefa. - pisze Leszek Malinowski.

Parę tygodni temu, zwrócił się do mnie proboszcz pokrzywnickiej parafii, ksiądz Mirosław Borkowski, o napisanie kilku słów w lokalnej gazecie, dotyczącej księdza Władysława Krawieckiego. Dnia 17.03.2018 r. w numerze 13 (971) Pułtuskiej Gazety Powiatowej zamieściłem artykuł pt.Trzy groby księdza Krawieckiego poświęcony księdzu Władysławowi Krawieckiemu (1881–28.07.1920) cicerone (przewodnikowi) duchownemu Siostry Elżbiety Czackiej (22.10.1976–15.05.1961). Niniejszy artykuł jest kontynuacją tego z marca 2018 r.
Dnia 22.10.1876 r. rodzi się, z rodziców: Zofii Michaliny Marii Ledóchowskiej (1845–07.04.1913) i Feliksa Szczęsnego Marii Czackiego (1841–10.07.1909), w Białej Cerkwi, Róża Maria Czacka. Dziedziczne uwarunkowania zdrowotne (słaby wzrok i ślepota), w 1898 roku, spowodowały całkowitą utratę zdolności widzenia u młodej dwudziestodwuletniej, wszechstronnie wykształconej dziewczyny. Młoda hrabianka Róża Czacka za namową znanego warszawskiego okulisty dr. Bolesława Ryszarda Gepnera (03.04.1864–1923) postanowiła poświęcić się pracy dla niewidomych (Niech Pani zajmie się niewidomymi, którymi w Polsce nikt się nie zajmuje). W 1910 roku założyła Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi, które z czasem, w sposób instytucjonalny, objęło opieką kilkaset niewidomych dzieci i dorosłych. W 1918 roku utworzyła nowe zgromadzenie zakonne: Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża, dla którego pierwsze założenia konstytucji opracował nie kto inny, tylko właśnie ksiądz Władysław Krawiecki, który dnia 28.07.1920 umiera na nieuleczalną chorobę i zostaje pochowany na pokrzywnickiej nekropolii (nawiasem mówiąc w ceremonii pogrzebowej uczestniczą siostry z zakonu Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża - pierwszy raz oficjalnie występując w „służbowych” habitach).
Siostra Czack wraz z nowym przewodnikiem duchowym, księdzem Władysławem Korniłowiczem (05.08.1884–26.09.1946), była jedną z prekursorek katolicyzmu otwartego na inteligencję. Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi w Laskach i kościół św. Marcina, przy którym znajduje się klasztor sióstr Służebnic Krzyża, stały się wkrótce jednym z ważnych ośrodków inteligencji w warszawskim Kościele. Elżbietę Różę Czacką, ksiądz Tadeusz Fedorowicz (04.02.1907–26.06.202) (następca ks. Władysława Korniłowicza) nazwał „hostią żywą”. Środowisko zgromadzone wokół Lasek było równoległe i pod wieloma względami podobne do krakowskiego środowiska „Tygodnika Powszechnego”.
To było trochę historii, przypomnienie księdza Władysława Krawieckiego i Siostry Róży Marii Czackiej. Przejdźmy teraz do dnia dzisiejszego. Otóż proboszcz parafii pw. św. Józefa w Pokrzywnicy odrestaurował grób księdza Władysława Krawieckiego na nekropolii pokrzywnickiej. Dnia 28 lipca tegoż roku obchodzona jest setna rocznica śmierci kierownika duchowego Elżbiety Czackiej – księdza Władysława Krawieckiego. Dnia 16 lipca w Pokrzywnicy, w święto Matki Boskiej Szkaplerznej, w kościele w Pokrzywnicy odbywa się odpust. Ksiądz Mirosław Borkowski przeniósł odpust na najbliższą niedzielę (18.07.2021), łącząc ze sobą trzy ważne wydarzenia w historii parafii pw. św. Józefa (setna rocznica śmierci księdza Władysława Krawieckiego, wyniesienie na ołtarze Siostry Elżbiety Czackiej i pięćdziesiąta rocznica obrazu Matki Boskiej Szkaplerznej, znajdującego się nad ołtarzem, w kościele pw. Matki Kościoła).
W związku z tym, zaprosił na odpustowe uroczystości kościelne delegację Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża pod przewodnictwem Siostry Radosławy Podgórskiej. Właśnie z inicjatywy Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża, przekonanych o świątobliwości życia Elżbiety Czackiej, poczyniono starania w celu wyniesienia Jej na ołtarze. W grudniu 1987 roku kardynał Józef Glemp (18.12.1929–23.01.2013) rozpoczął Jej proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym, po czym, dnia 8.02.1988 r. stolica Apostolska wydała zgodę tzw. „Nihil obstat” („nic nie stoi na przeszkodzie” – formuła oznaczająca pozwolenie na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego). Odtąd przysługiwał jej tytuł Służebnicy Bożej. Po zakończeniu części diecezjalnej akta procesu zostały przekazane Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych do Rzymu, która dnia 03.04.1998 r., po zapoznaniu się z tą dokumentacją, wydała dekret o jego ważności. Na postulatora generalnego (prowadzący proces beatyfikacji lub kanonizacji poprzez procesy sądowe wymagane przez Kościół rzymskokatolicki) został wyznaczony ks. Sławomir Oder. W 2011r. złożono tzw. „Positio super Virtutibus” (zbiór dokumentów w kościele katolickim wykorzystywanych w procesie beatyfikacyjnym, w którym osobie zmarłej przysługuje tytuł Sługi Bożego. Opracowanie tego dokumentu to drugi z czterech etapów na drodze do świętości wymagane w dalszej procedurze beatyfikacyjnej). Dnia 09.10.2017 r., za zgodą papieża Franciszka (17.12.1936), promulgowano dekret o heroiczności jej życia i cnót siostry Czackiej. Od tej pory przysługuje jej tytuł Czcigodnej Służebnicy Bożej. Dnia 27.10.2020 r. papież Franciszek (właściwie Jorge Mario Bergoglio) uznał cud za jej wstawiennictwem, co otworzyło drogę do jej beatyfikacji. Dnia 23.04.2021r. kardynał Kazimierz Nycz (01.02.1950) poinformował, że Jej beatyfikacja odbędzie się dnia 12.09.2021r. na pl. Piłsudskiego w Warszawie wraz z beatyfikacją Czcigodnego Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego (03.08.1901–28.05.1981), a przewodniczyć uroczystości będzie, w imieniu papieża Franciszka, kard. Marcello Semeraro (22.12.1947) – prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.
Siostra Radosława Podgórska pracowała przy procesie beatyfikacyjnym Czcigodnej Sługi Bożej Matki Elżbiety Róży Czackiej oraz w poszukiwaniu dowodów o domniemanym cudzie za Jej wstawiennictwem, a także przy opracowaniu folderów beatyfikacyjnych. Wraz z Siostrą Gabrielą Szlubowską została zaproszona by wziąć udział w dwóch mszach świętych, dnia 18.07.12021r., oraz zapoznać wiernych, zgromadzonych w kościele pokrzywnickim, z rolą ks. Władysława Krawieckiego w życiu Matki Elżbiety Róży Czackiej, przytaczając fragmenty konferencji księdza o Matce Bożej.
Siostry ze Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża złożyły kwiaty i zapaliły znicze na grobie księdza Władysława Krawieckiego z modlitwą wdzięczności za pierwszego kierownika duchowego Elżbiety Czackiej. Pozwoli Czytelnik, że w tym momencie zacytuję księdza Mirosława, parafrazując złożenie hołdu Wielkiemu Księdzu: Przecież tej właśnie dróżki, na pokrzywnickim małym, wiejskim cmentarzu, przed stu laty dotykały stopy błogosławionej Elżbiety Czackiej! Czy to nie piękne!?
I jeszcze kilka słów o parafii pokrzywnickiej i odpuście odbywającym się corocznie dnia 15.07 w święto Matki Boskiej Szkaplerznej. Parafia pw. św. Józefa została erygowana w 1377 r. przez biskupa Dobiesława z fundacji Junoszy, podkomorzego zakroczymskiego. Pierwotnie w Pokrzywnicy istniał kościół drewniany, który funkcjonował do końca XVII w. Nowa świątynia została zbudowana około 1690 r. Konsekrował ją, w 1693 r., biskup Andrzej Chryzostom Załuski (1650–01.05.1711). W 1852 r., z powodu znacznego zniszczenia, część kościoła została rozebrana. Nowy, murowany kościół został wzniesiony staraniem ks. Antoniego Dąbrowskiego (07.03.1845–23.12.1923) (PGP z dn. 29.09.2018 r. nr 22 (990) - „Budowniczy trzech świątyń”). W 1881 r. konsekrował go 21.09.1885 r. Henryk Piotr Kossowski (21.01.1928–02.05.1903), biskup pomocniczy diecezji płockiej. I właśnie ta świątynia była pod wezwaniem Matki Boskiej Szkaplerznej. W czasie II wojny światowej w 1944 r. kościół został doszczętnie zniszczony. W 1945 r. ks. Feliks Malinowski (19.11.1904–07.02.1977) (artykuł w PGP z dn. 25.09.2018 nr 39 (997) - „Proboszcz trzech parafii”) wybudował drewniany barak, w którym przez długie lata odprawiano nabożeństwa. Dopiero w 1978 r. ks. Józef Kanicki (07.03.1031–29.10.2015) (artykuł w PGP z dn. 26.05.2020 r. nr 21 (1083) - „Proboszcz kochany przez wiernych”) rozpoczął budowę nowego, obecnego kościoła wg projektu Andrzeja Pawlikowskiego (28.07.1926–27.05.2020). Prace trwały do 1984 r. Dnia 07.10.1984 r., bp Bogdan Sikorski (23.02.1929–04.02.1988) ordynariusz diecezji płockiej, konsekrował świątynię pw. Matki Kościoła (w intrenecie „pokutuje” – całkowicie błędne wezwanie - Matki Boskiej Szkaplerznej, a przecież, zgodnie z kanonem 1218 Kodeksu Prawa Kanonicznego (DECRETUM Num. 48/84/P. PRIMAS POLONIAE z dnia 4 grudnia 1983 r.), nowo pobudowana świątynia powinna mieć nowe wezwanie, bo podlega aktowi biskupiej konsekracji).

Leszek Malinowski