Powstaje nowa ulica – im. Edmunda Skarżyńskiego

Wszyscy radni, jednogłośnie, zagłosowali za nadaniem nazwy – im. Edmunda Skarżyńskiego – dla ulicy położonej przy ul. Nasielskiej, gdzie powstaje nowe osiedle. Wniosek o nadanie nazwy złożyli potomkowie patrona, m.in. radny Łukasz Skarżyński.

Jak argumentował radny na grudniowej sesji Rady Miejskiej, w nazwach miejskich ulic dominują patroni historyczni bardziej globalni, albo nazwy kwiatowe, dlatego warto, aby patronowały im ludzie zasłużeni dla lokalnych społeczności, związani z danym terenem, a takąż postacią bez wątpienia był Edmund Skarżyńki.

Projektowana ulica, dla której proponowana była nazwa, obecnie znajduje się w budowie, na etapie kładzenia kostki na długości 160 m. bieżących w pierwszym etapie. W kolejnym, na przełomie lat 2023-24, ma powstać 220 m.

Kim był Edmund Skarżyński?

Edmund Oktawian Skarżyński, hr. Bończa, ur. w majątku Skarżyn-Giełczyn-Uśnik-Zawady 24.12.1813 r., syn Tomasza Skarżyńskiego posła pułtuskiego (1806-1831) i Franciszki Kozłowskiej, prawnuk Bałtazara Oborskiego, wybitnego polskiego polityka XVIII w. W 1806 r. rodzina Skarżyńskich zakupiła majątek w Popowie, a następnie, w 1816 r., przeniosła centrum swojego życia do Popowa (ówczesna gm. Zatory, następnie Zegrze, pow. pułtuski). W 1836 r. Edmund, po śmierci swojego ojca, przejął rodzinne dominium. Włączył się w działalność Towarzystwa Kredytowego Ziemiańskiego w Pułtusku, któremu prezesował wcześniej jego ojciec, a ok. 1850 r. został wybrany Sędzią Pokoju Okręgu Pułtuskiego, którym pozostał do swojej śmierci.
Przez lata licznie wspierał lokalne inicjatywy społeczno-kulturalne, w tym pułtuskie teatry. Na jego dworze, jako guwerner, zatrudniony był polski powieściopisarz Adolf Dygasiński. Edmund udzielał się również w Pułtuskim Towarzystwie Rolniczym oraz Opiekuńczej Radzie Zakładów Dobroczynnych w Pułtusku, razem z którą organizował pomoc dla strawionego pożarem Pułtuska. Edmund, na rzecz Pułtuska, poza środkami finansowymi w ramach ORZD, przekazał z własnej cegielni (Wierzbica) cegłę na rzecz magistratu miejskiego. W latach '60 uzyskał prawo propinacji od Rady Administracyjnej Królestwa Polskiego, dzięki czemu unowocześnił oraz rozbudował popowską gorzelnię i rafinerię spirytusu, zmieniając jej charakter na ponadlokalny. Jako polski patriota, razem z ojcem wspierał finansowo powstańców listopadowych (kuzyn Ambroży Skarżyński, dowódca powstańców w tym rejonie, osobiście odbierał fundusze) oraz samodzielnie wspierał powstańców styczniowych. W ramach protestu przeciw zaborcy i rosyjskiemu rublowi Edmund na terenie dominum bił własną monetę „Dominum Popowo”. Rozpoczął również fundację nowego kościoła w Popowie (obecne Sanktuarium), którą zakończyły jego dzieci. U schyłku swego życia Edmund Skarżyński był największym posiadaczem ziemskim ówczesnego powiatu pułtuskiego. Zmarł 06.12.1892 r. w Popowie, został pochowany w Kościele w Krypcie Fundatorów.

Biografia pochodzi z relacji rodzinnej, została usystematyzowana na podstawie prac lokalnej historyczki p. Ewy Żmijewskiej mieszkanki Popowa.