Cholera znów w Polsce! To pierwszy przypadek od 2019 r.

- Nie przenosi się drogą kropelkową - informuje Paweł Grzesiowski, Główny Inspektor Sanitarny. Jakie jest zatem źródło, potwierdzonego testami, zakażenia cholerą u pacjentki w Stargardzie? Prowadzone jest w tej sprawie dochodzenie epidemiologiczne. Wysoka zakaźność i ciężki przebieg - z tych względów choroba zaliczana jest do szczególnie niebezpiecznych.

Cholerę wykryto u kobiety w Stargardzie (zachodniopomorskie). Nie wyjeżdżała ona z kraju. Nie jest znane źródło jej zakażenia. Wskazać jego przyczynę i pochodzenie patogenu ma trwające dochodzenie epidemiologiczne.

Pacjentkę przewieziono z oddziału chorób wewnętrznych SPWZOZ w Stargardzie do Szpitala Wojewódzkiego w  Szczecinie, na oddział zakaźny. Osoby, które miały kontakt z chorą objęto kwarantanną i nadzorem epidemiologicznym, wydano też zalecenia samoobserwacji. Na kwarantannie przebywa ponad 20 osób.

W Stargardzie wstrzymano przyjęcia pacjentów na oddział wewnętrzny, wstrzymane są też odwiedziny, oddział będzie zdezynfekowany.

W związku z wystąpieniem przypadku cholery, Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Stargardzie wydał specjalny komunikat: 

CHOLERA - co to za choroba? Informuje Główny Inspektorat Sanitarny:

Cholera jest chorobą zakaźną wywoływaną przez bakterie – przecinkowce cholery (Vibro cholerae) serogrupa O1 lub O139. Bakterie te mogą przetrwać długi czas w wodzie skażonej odchodami ludzkimi. Poza człowiekiem, który wydala przecinkowce cholery z kałem, (zarówno podczas choroby, jak i w czasie nosicielstwa), nie jest znany inny zwierzęcy rezerwuar zarazków.

Drogi zakażenia

Do zakażenia człowieka może dochodzić poprzez spożycie skażonej wody i żywności, w tym m.in. surowych i niedogotowanych owoców morza.

Objawy

Po krótkim okresie inkubacji, trwającym od kilkunastu godzin do 5 dni, pojawiają się objawy obejmujące m.in. wymioty i wodnistą biegunkę bez bólów brzucha i gorączki. Skurczowe bóle mięśni pojawiają się dopiero w wyniku zaburzeń elektrolitowych, a w miarę pogłębiania się odwodnienia i dyselektrolitemii pragnienie, suchość w jamie ustnej, chrypka, utrata elastyczności skóry, zapadnięcie oczu, zaostrzenie rysów twarzy. W większości przypadków objawy są łagodne lub nie występują wcale, a zakażone osoby stają się bezobjawowymi nosicielami. W ciężkich przypadkach dochodzi do zaburzeń orientacji, śpiączki i zgonu.

Leczenie

Przy zastosowaniu właściwego leczenia (antybiotykoterapia i nawodnienie organizmu), na skutek zakażenia umiera mniej niż 1% osób, u których wystąpiły objawy.