„Kilka osób uderzyło głową w słup, jedna staruszka skręciła prawą nogę, a troję dzieci zraniło nogi” - dziś 157 rocznica spadku Meteorytu Pułtusk

Portal pultusk24.pl

30/01/2025 13:31

Fot. muzeum.pultusk.pl – rycina zamieszczona w tygodniku „Kłosy” T. IV, nr 137 1 (13) lutego 1968 r.; commons.wikimedia.org

„Około godziny 19:00 wieczorem na południowym zachodzie pojawił się meteor, który w bardzo krótkim czasie stał się tak jasny, że trudny do zniesienia przez oczy. Przelot trwał około 4-5 sekund".

Meteor chwilę po pojawieniu się miał zielononiebieski kolor, a zgasł na północnym wschodzie ciemnokrwistą czerwienią. W miejscu przelotu pojawiła się biała, zygzakowata chmura, która została rozproszona przez zachodni wiatr. Zjawisko było widoczne na bardzo dużej przestrzeni, m.in. z Gdańska, Poznania, Krakowa, Pragi, Grodna, Wiednia oraz Kowna. Według naocznych świadków meteor pozostawił za sobą bladą smugę, a z samego ogona miały pryskać „iskry”. Tak przeraził ludzi, że niektóre z kobiet stojących na ulicy poupadały na ziemię, a w domach dochodziło do podobnych wypadków”. (Marek Żbik, Meteory i meteoryty, Wydanie I, Warszawa: PWN, 2020.

Według Kurjera Warszawskiego nr 38 z 17 lutego, kilka osób uderzyło głową w słup, jedna staruszka skręciła prawą nogę, a troje dzieci zraniło nogi.

Dziś mija 157 lat od tego wydarzenia. Meteoryt, przez który „kilka osób uderzyło głową w słup, jedna staruszka skręciła prawą nogę, a troję dzieci zraniło nogi” został nazwany meteorytem pułtuskim, ale bolid, spadając, rozpadł się na obszarze 127 km² na północny wschód od Pułtuska. Zjawisko opisywane jest jako najliczniejszy deszcz meteorytów kamiennych na świecie.

Największy fragment meteorytu, ważący ponad 9 kg, znajduje się w Natural History Museum w Londynie, ale mniejsze odłamki możecie zobaczyć w Muzeum Regionalnym w Pułtusku.